Το όνομα του ρόδου είναι ρόδο, άντε τριαντάφυλλο, ποτέ μολόχα…

… και το όνομα της Δεξιάς είναι Δεξιά, άντε Κεντροδεξιά, ποτέ μεσαίος χώρος”.

Η Δεξιά είναι ένα είδος ακορντεόν που διαστέλλεται και συστέλλεται ανάλογα με το πώς την προσδιορίζετε. Το μεταφυσικό της υπόβαθρο συνεπάγεται έναν κώδικα αξιών που είναι πολύ συγκεκριμένος και ο οποίος άπτεται της προσωπικής δόμησης του καθενός μας. Το να διέπεται κανείς από αρχές μιας ανώτερης ηθικής, ηρωισμού και πατριωτικού προσανατολισμού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτούνται θυσίες, απαιτείται ασκητισμός και αυτοπειθαρχία,
καταστάσεις συνειδητότητας που δεν μπορούμε να πούμε ότι χαρακτηρίζουν μαζικά την εποχή μας.

Η “Δεξιά” πολιτική θέση και τοποθέτηση έχει και ιστορία και παρόν και μέλλον.
Έχει και κάτι άλλο, που σε αρκετές περιπτώσεις τεχνηέντως υποκρύπτεται η δεν προωθείται.
Έχει “Κουλτούρα” και η κουλτούρα αυτή της Δεξιάς, δεν είναι μόνο πολιτική αλλά και στάση-τρόπος ζωής και βιώματα.
Βιώματα που έχουν καλλιεργηθεί μέσα στη μέση-μικροαστική Ελληνική οικογένεια.
Τα βιώματα αυτά στις περισσότερες περιπτώσεις βασίζονται στο “μέτρο”, στο σεβασμό των θεσμών, την πίστη σε ιδεώδη καθώς και σε μια αξιοπρεπή στάση ζωής.

Η Δεξιά μιλάει με τον Θεό. Εκεί βρίσκεται όλη η ουσία. Η Δεξιά αποδέχεται δυνάμεις πέρα από αυτές που αντιλαμβανόμαστε στον μικρόκοσμο της Γης μας. Ως προς τις άλλες πλευρές, αυτές κυμαίνονται. Η οικονομική πολιτική της Δεξιάς δεν είναι ενιαία αλλά πολύπλευρη και πολυσχιδής. 

Η καθαυτή Δεξιά είναι αντικαπιταλιστική. Αν δείτε τα κείμενα του Σαρλ Μωρράς (σ.σ. ο ηγέτης του γαλλικού εθνικισμού στην δεκαετία του ΄20) και μετά την συγκρίνετε με την κριτική που κάνει ο Τσόμσκι στον φιλελευθερισμό, θα δείτε ότι την ίδια κριτική που κάνει σήμερα ο Τσόμσκι από τα αριστερά την έκανε ο Μωρράς από τα δεξιά.

Νομίζω ότι θα καταλάβουμε καλύτερα τι σημαίνει Δεξιά αν πάμε πίσω στις απαρχές της. Από πού ξεκινά λοιπόν η Δεξιά; Από τον Μπερκ και την κριτική του στην Γαλλική Επανάσταση;

Όχι. Ο Έντμουντ Μπερκ υπήρξε βέβαια ένας σημαντικός συντηρητικός πολιτικός και στοχαστής, αλλά πρέπει να πάμε πολύ πιο πριν. Η Δεξιά ξεκίνησε ως το ancient regime, το “παλαιό καθεστώς” πριν την Γαλλική Επανάσταση. Ξεκίνησε δομημένο ως “ιπποτισμός”. 

Ανατράπηκε από την φιλελεύθερη εμποροκρατία της Γαλλικής Επανάστασης και συγχρόνως μεταπλάστηκε μέσα από το Έθνος -Κράτος. Τo Έθνος- Κράτος προβλήθηκε μέσα από την Γαλλική Επανάσταση που ήταν στην ουσία η αστική επανάσταση που διαμόρφωσε τελικά τη σύγχρονη Δεξιά. Δηλαδή η μετάπλαση της Δεξιάς πραγματοποιήθηκε μέσα από τον φιλελευθερισμό της Γαλλικής Επανάστασης και τον προσδιορισμό των αξιών του Έθνους- Κράτους (σ.σ. όμαιμο, ομόγλωσσο, ομόδοξο και ομότροπο). 

Η Δεξιά προσδιορίζεται πλέον στα πλαίσια του Εθνικού Κράτους σε αντιδιαστολή με τον κοσμοπολιτισμό του άκρατου φιλελευθερισμού με τον οποίο ταυτίζεται σήμερα ο οικονομισμός της παγκοσμιοποίησης. Πάντως διαχρονικά, παρά τις διάφορες φάσεις που έχει περάσει η Δεξιά, στην ουσία ο βασικός κώδικας των αξιών της, που ανάγεται στις αξίες του ατόμου μέσα στο βασικό πλαίσιο του έθνους-κράτους, παραμένει ο ίδιος.

(Αποσπάσματα από βιβλία και δηλώσεις Χρίστου Γούδη)

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/12/blog-post_8583.html