Στο θολωμένο του μυαλό μάλλον “βλέπει” ότι του “χρωστάμε”, παρά το αντίθετο.
Ο “δανειστής” του Ανδρέα νόμιζε ότι εκτός από τους Παπανδρέου τού χρωστάμε και όλοι εμείς οι υπόλοιποι.
Τι μας είπε ο απερίγραπτος αυτός ανθρωπάκος;
Ότι, όχι απλά δεν είναι “προδότης”, όπως κάποιοι τον κατηγόρησαν, αλλά σχεδόν εκ γενετής “ήρωας”. Θυμήθηκε την πρώτη και τελευταία φορά που έκανε κάτι για τον κόσμο, χωρίς να τον “τιμολογήσει”. Θυμήθηκε ότι έκανε αντίσταση σταδεκατρία του, αν προσθαφαιρέσει κάποιος ημερομηνίες.
Έκανε αντίσταση στα δεκατρία του, αλλά έναν λόγο αντίδρασης δεν τόλμησε να πει, όταν η Μπενάκη τού είπε ότι αναλαμβάνει το Ύπατο Αξίωμα του ελληνικού κράτους σε μια εποχή όπου θα περιοριστούν τα κυριαρχικά του δικαιώματα.
Τότε ο γεράκος δεν αντέδρασε.
Τα “σάλια” τού έτρεχαν για τη θέση που του έδιναν και δεν έβγαιναν τα “φωνήεντα” από το στόμα του “αντιστασιακού”. Στα δεκατρία του καταλάβαινε τον ιμπεριαλισμό, αλλά στα ογδόντα του δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει να περιφέρονται οι αλλοδαποί τροϊκανοί στα ελληνικά υπουργεία.
Αμούστακο και άπειρο παιδί καταλάβαινε παραπάνω απ’ όσα καταλαβαίνει σήμερα φορτωμένος με εμπειρίες και με προϋπηρεσία στο υπουργείο εξωτερικών. Επειδή ακριβώς όλοι θυμούνται τον γραικυλισμό του απέναντι στη Μπενάκη και κανένας δεν μπορεί να τον δει ως αντιστασιακό, ανέλαβε μόνος του να μας το “υπενθυμίσει”.
Δεν τόλμησε να μηνύσει κανέναν Θεσσαλονικιό για συκοφαντία και “έπλεξε” μόνος του το “εγκώμιό” του με τα ελάχιστα μέσα που μπορούσε να χρησιμοποιήσει …
Με τα ελάχιστα που έχει κάνει στη ζωή του και για τα οποία παραμένει ελάχιστος. Πάλι καλά δεν μας είπε ότι στον αγώνα του, για να “ρίξει” τη Χούντα, αναγκαζόταν να τρώει με δικά του χρήματα σε φτηνά εστιατόρια της Γερμανίας, γιατί, ως γνωστόν, τα ακριβά εστιατόρια τα γνώρισε με το δημόσιο χρήμα.
Ελάχιστος είναι ο Παπούλιας.
Όχι Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έπρεπε να είναι σήμερα, αλλά ούτε καν συνταξιούχος της κοινωνικής πρόνοιας ως ανεπάγγελτος και συνειδητοποιημένος τεμπελχανάς που είναι.
Απαράδεκτη ηθικά και παράνομη συνταγματικά πολιτική θέση είναι η δήλωση του Παπούλια για το “Μεσοπρόθεσμο”.
Συνταγματικό πραξικόπημα είναι η εκτίμησή του ότι πρόκειται για ένα “καλό” αποτέλεσμα. Δεν είναι δουλειά του Προέδρου να κρίνει και να αξιολογεί κυβερνητικές επιλογές.
Αυτά δεν γίνονται ούτε στις “Μπανανίες”.
Όπως στη βασιλευόμενη δημοκρατία απαγορεύεται να παίρνει θέση ο βασιλιάς για πολιτικά ζητήματα, έτσι στην προεδρευόμενη δημοκρατία απαγορεύεται το ίδιο για τον Πρόεδρο.
Ο θεωρητικά ουδέτερος Πρόεδρος απαγορεύεται να παίρνει πολιτικές θέσεις, γιατί αυτές κρίνονται και διχάζουν τον λαό, ενώ ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πρέπει να προκαλεί αυτά τα φαινόμενα.
Αυτό ήταν το απαγορευμένο όριο που ξεπέρασε ο Παπούλιας, απειλώντας μόνος του το κύρος του θεσμού που ενσαρκώνει.
Ανέλαβε τον πολιτικό ρόλο να υπερασπιστεί τις επιλογές μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης, η οποία μάλιστα βρίσκεται σε σύγκρουση όχι μόνον με τους πολιτικούς της αντιπάλους, αλλά και με τους ίδιους τους ψηφοφόρους της. Αυτήν την κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται καθαρά “απέναντι” στον λαό, πήγε να υπερασπιστεί ο Παπούλιας, περνώντας κι αυτός “απέναντι”.
Τι μας είπε;
Αυτά, τα οποία συνέφεραν τον ίδιο και το κομματικό ή το πολιτικό σινάφι του. Δεν τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο.
Το ότι αυτό το “Μεσοπρόθεσμο” θα μας βυθίσει στη φτώχεια και θα μας περικόψει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, είναι μέσα στην έννοια του “καλού” αποτελέσματος.
Το ότι στη δική του θητεία “καταφθάνουν” ξένοι “ύπατοι” και “ανθύπατοι”, για να μας κυβερνήσουν, δεν τον απασχολεί.
Τον Παπούλια τον απασχολεί να ψηφιστεί το “Μεσοπρόθεσμο”, γιατί έχει και ο ίδιος προσωπικά συμφέροντα από αυτό.
Μόνον με την ψήφιση αυτού του “Μεσοπρόθεσμου” μπορεί αυτός να είναι ήσυχος ότι θα παίρνει τα εκατομμύρια ευρώ σε μισθό. Από εκεί και πέρα τον απασχολεί μόνον η προσωπική του ματαιοδοξία …
Τον απασχολεί να γίνει η παρέλαση, για να έχει τη δυνατότητα να παραστήσει τον Πρόεδρο και να απολαύσει τη θέασή της από τον “θρόνο” του …
Να απολαύσει την “αποθέωσή” του και ο κόσμος να χειροκροτά έναν Κάρολο, τον οποίο στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να τον γνωρίζει ούτε ο θυρωρός του.
Δεν μιλάμε τυχαία για θυρωρούς, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Κάρολος είναι της ίδιας μεγάλης “πολιτικής” φουρνιάς με τον Κατσιφάρα, ο οποίος είπε το περίφημο γνωμικό με τους θυρωρούς …
Της φουρνιάς της αναξιοκρατίας και του γλειψίματος, που μας έφερε στη σημερινή αθλιότητα και την εθνική υποταγή.
Απλά ο Κατσιφάρας είχε την ατυχή έμπνευση να λέει τα ανέκδοτά του στη Μαργαρίτα και “χάθηκε”, ενώ ο “σοφός” Κάρολος τα έλεγε στον Ανδρέα και “διέπρεψε”.
Τόσο μεγάλη αμοιβή για stad comedy ούτε στο Λας Βέγκας δεν έχει δοθεί.
Αυτός ο κωμικός θύμωσε με τον κόσμο και τον μάλωσε.
απόσπασμα από το άρθρο του
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Κάρολος Παπούλιας, αμετανόητος κομματάνθρωπος
