Ανακοίνωση Μητροπολίτου Πειραιώς για μουσουλμανικό Τέμενος

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 28ῃ Δεκεμβρίου 2011
Τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεόν «ἵνα ὁ ἄνθρωπος Θεός γένηται» λυσσωδῶς ἐπολέμησεν διά τῶν μισθάρνων ὀργάνων του ὁ βύθιος δράκων καί ἀλάστωρ δαίμων. Ἐπί δύο χιλιάδες μαρτυρικά χρόνια μέ τό δόρυ ἤ τή γραφίδα ἀπεπειράθησαν οἱ ἀνά τούς αἰῶνες διώκται νά ἀπομειώσουν τό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ προφητευθέντος ὑπό τῶν ἁγίων Πατριαρχῶν καί Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης Σωτῆρος τοῦ κόσμου καί μόνου ἀληθοῦς Μεσσίου μέ ἐκτρωματικές μορφές τόν αἱρεσιάρχη Ἄρειο τό 325 μ.Χ., τόν ἄραβα ἔμπορο Μωάμεθ τοῦ Ἀμπνταλάχ καί τῆς Ἄμινα Μπίντ Οὐαχάντ τό 570 μ.Χ. καί τόν Charles Russell τό 1870 ἱδρυτή τῆς φυλλαδικῆς μετοχικῆς ἑταιρείας Σκοπιᾶς τοῦ Πύργου τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ. Κοινός στόχος καί τῶν τριῶν ἡ ἐκμηδένησις τοῦ Παναγίου Τρισυποστάτου Θεοῦ, κοινός λόγος καί τῶν τριῶν ἡ ἀπομείωσις τοῦ Θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ καί κοινός ὑποφήτης καί ὑποβολεύς καί τῶν τριῶν ὁ προαναφερθείς πολυώνυμος ἀνθρωποκτόνος διάβολος.

Τό γένος τῶν Ἑλλήνων ἐξῆλθε διά μέσου ποταμῶν αἱμάτων καί ὁλοκαυτωμάτων, ἐπί πέντε ἀτέλειωτους μαρτυρικούς αἰῶνες, τῶν χιλιάδων ἀδούλωτων νεομαρτύρων ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν πού πότισαν μέ τό παρθενικό τους αἷμα τό ἱερό δένδρο τῆς Ἑλληνικῆς καί Ὀρθοδόξου ἰδιοπροσωπείας εἰς τήν Παλιγγενεσίαν. Εἰς τήν ἄφθιτον καί αἰώνιον καί ἱεράν μνήμην αὐτῶν τῶν πανιέρων προσώπων ἔστω καί γιά ἀπότισιν φόρου τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης ἀλλά καί γιά τήν σημειολογίαν τοῦ γεγονότος δέν θά ἔπρεπε ποτέ τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο νά ψηφίση τόν ἐπαίσχυντον Νόμον 3512/2006 γιά τήν ἀνίδρυση Ἰσλαμικοῦ τεμένους στήν Ἀθήνα καί δέν θά ἔπρεπε ἡ Διοίκησις δῆθεν ὁρμωμένη ἀπό «δημοκρατικές εὐαισθησίες» νά ὑλοποιήση ἕνα τέτοιο δεινό ἀνοσιούργημα εἰς βάρος τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τῶν πορφυρῶν αἱμάτων τῶν ἁγίων ἐνδόξων νεομαρτύρων μας ἔνεκεν τῶν ὁποίων δέν ἀποτελοῦμεν σήμερον τό ὑπόλοιπον τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας.

Ἔχω ἀποδείξει ἀναντιρρήτως στήν συγκριτική μου μελέτη «Χριστιανισμός καί Ἰσλάμ» πού ἀναρτᾶται στό Διαδίκτυο (http://pmeletios.com/pdf/xristanismos_kai_islam.pdf) ὅτι ἡ θρησκευτική παραδοχή τοῦ Μουσουλμανισμοῦ εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα συμπίλημα ἀρχαίων ἀραβικῶν, ἰουδαϊκῶν καί χριστιανικῶν ἀντιλήψεων πού χρησιμοποιήθηκε γιά τήν δημιουργία θεοκρατικοῦ ἡγεμονικοῦ καθεστῶτος καί οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μέ τήν ἀποκάλυψιν τοῦ αἰωνίου καί ζῶντος Θεοῦ. Ἐπεβλήθη πάντοτε μέ τήν βίαν καί τό ἔγκλημα καί ἀποτελεῖ τήν πλέον εὔγλωττον διακήρυξιν τοῦ φονταμενταλισμοῦ ὡς ἀποδεικνύεται ἀπό τίς πρόσφατες σφαγές χριστιανικῶν πληθυσμῶν στό Ἰράκ, τήν Αἴγυπτον καί τήν Νιγηρίαν.

Μετ’ ἄλλων ἀγρυπνούντων ἀδελφῶν ὑποχρεούμεθα κατόπιν τῆς ἀπαραδέκτου ἐνεργείας τῆς διοικήσεως εἰς βάρος τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων τοῦ Γένους νά προσφύγωμεν ἐνώπιον τοῦ Ἀνωτάτου Ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου τῆς Χώρας διά νά ὑπερασπισθῶμεν τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ὡς Ἕλληνες πολίτες καί τό αἷμα τῶν μαρτύρων καί ἡρώων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως τῶν ὁποίων τά πάντιμα λείψανα εὐωδιάζουν ὡς ἡ πάντιμος κάρα τοῦ προστάτου Ἁγίου μου Ἱερομάρτυρος Σεραφείμ Ἐπισκόπου Φαναρίου καί Νοεχωρίου τοῦ διά «σούβλης» διαπερασθέντος καί μαρτυρικῶς τελειωθέντος ἀπό τούς ὁμοπίστους τῶν σημερινῶν Ἰσλαμιστῶν.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΕΝΩΠΙΟΝ
ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΑΙΤΗΣΗ AKYΡΩΣΕΩΣ
Των:
1) ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ (κατά κόσμον Χρίστου Μεντζελοπούλου του Βασιλείου), κατοίκου Πειραιώς, οδός Ακτή Θεμιστοκλέους 190
2) ΝΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ του Γεωργίου, ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, κατοίκου Καισαριανής Αττικής, Κλαζομενών 21 κ Εθνικής Αντιστάσεως
3) ΠΛΩΤΑΡΧΟΥ Π.Ν. ΖΩΗ ΜΠΕΧΛΗ του Κωνσταντίνου, Ιατρού στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, οδός Δεινοκράτους 70
4) ΠΛΩΤΑΡΧΟΥ Π.Ν. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΥΒΕΛΑ του Ιωάννη, Ιατρού στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, οδός Δεινοκράτους 70
5) ΕΞΩΡΑΙΣΤΙΚΟΥ ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «Η ΑΘΗΝΑ», ο οποίος εδρεύει στο Βοτανικό Αττικής, όπως νομίμως εκπροσωπείται από την Πρόεδρο αυτού κα. Μπελιά Καλλιόπη, κάτοικο Βοτανικού Αττικής

Κ Α Τ Α
1. του Ελληνικού Δημοσίου, όπως νομίμως εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών
2. Του Yπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, όπως νόμιμα εκπροσωπείται.
3. Tου Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, όπως νόμιμα εκπροσωπείται

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ

1. Της από 07-11-2011 Κοινής Υπουργικής Απόφασης των ανωτέρω υπό 2 και 3 Υπουργών (ΑΔΑ: 45ΒΝ1-ΘΒ5 Αναρτητέα στο Διαδίκτυο)
2. Κάθε άλλης συναφούς πράξης ή παράλειψης της Διοίκησης, ρητής ή σιωπηρής, προγενέστερης ή μεταγενέστερης.

*****************

ΙΣΤΟΡΙΚΟ – ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Κατά το έτος 2006, δημοσιεύτηκε ο Ν.3512/2006 και υπό τον τίτλο «Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών, Δαπάνες Ινστιτούτων Δια Βίου Εκπαίδευσης κλπ», ο οποίος προβλέπει την ίδρυση του πρώτου μουσουλμανικού τεμένους στην περιοχή της Αττικής και ειδικότερα στην περιοχή του Βοτανικού του Δήμου Αθηναίων. Έκτοτε και μέχρι και πρόσφατα, ουδεμία πράξη εκ μέρους της Διοικήσεως είχε σηματοδοτήσει την έναρξη της προβλεπόμενης διαδικασίας για την ίδρυση του εν λόγω τεμένους. Εν τούτοις, και μόλις πριν από 2 μήνες, ήτοι στις 21 Οκτωβρίου 2011, δημοσιεύτηκε η με αριθμ. πρωτ. ΕΥΔΕΚ/οικ/714 Απόφαση έγκρισης του προϋπολογισμού της σύμβασης «Υποβοήθηση της ΕΥΔΕΚ στην υλοποίηση του Ισλαμικού τεμένους», ύψους 153.385,55 ευρώ και έγκρισης της σύναψης σύμβασης παροχής υπηρεσιών Τεχνικού Συμβούλου με τα συμπράττοντα γραφεία «Γραφείο Μελετών Αλεξάνδρου Ν.Τομπάζη Α.Ε.», «Νίκου Αθανασιάδη Πολιτικού Μηχανικού» και «Παρασκευά Μητσούδη, Μηχανολόγου Μηχανικού», για την υποβοήθηση της ΕΥΔΕΚ της Γ.Γ.Δ.Ε. του ΥΠ.Υ.ΜΕ.ΔΙ. στην υλοποίηση του Ισλαμικού Τεμένους. Η ανωτέρω σύμβαση ανάθεσης καθηκόντων Τεχνικού Συμβούλου, υπεγράφη στις 25-10-2011, στο πλαίσιο της οποίας τα ανωτέρω αναφερθέντα συμπράττοντα γραφεία υποβοήθησαν την ΕΥΔΕΚ στη σύνταξη της οριστικής μελέτης για την κατασκευή του έργου, η οποία και αφού εκπονήθηκε, εγκρίθηκε με την από 25-11-2011 Απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Έργων (αριθμ. πρωτ. ΕΥΔΕΚ/οικ/819, ΑΔΑ 457Ξ1-P3B Aναρτητέα στο Διαδίκτυο), προκύπτει δε από την ανωτέρω Απόφαση ότι η προεκτιμώμενη δαπάνη για το έργο της μετασκευής και μετατροπής του πρώην Κεντρικού Συνεργείου Αυτοκινήτων Ναυτικού (ΚΣΑΝ) σε χώρο στέγασης Ισλαμικού Τεμένους θα ανέλθει στο ποσό των 846.000 ευρώ.

Στο ενδιάμεσο δε χρονικό διάστημα μεταξύ των ανωτέρω δύο αποφάσεων, ήτοι μεταξύ της κατάρτισης της συμβάσεως και της έγκρισης της οριστικής μελέτης, εκδόθηκε η προσβαλλομένη Κοινή Υπουργική Απόφαση, των κ.κ. Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων με Θέμα: «Χρηματοδότηση των πάσης φύσεως δαπανών για την υλοποίηση της κατασκευής Ισλαμικού Τεμένους, περιλαμβανομένων και των απαραίτητων κτηρίων υποστηρικτικών λειτουργιών, μέσω της κατάλληλης μετασκευής του πρώην Κεντρικού Συνεργείου Αυτοκινήτων (ΚΣΑΝ) στην περιοχή Ελαιώνα Ν. Αττικής», η οποία και ορίζει ότι οι οιεσδήποτε δαπάνες για την κατασκευή και τη θέση σε λειτουργία του υπόψη έργου, θα γίνουν από ενάριθμο έργο που θα εγγραφεί για το σκοπό αυτό στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του ΥΠ.Υ.ΜΕ.ΔΙ, στο οποίο θα μεταφερθεί η αντίστοιχη πίστωση από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.

Προκύπτει, λοιπόν, από τα ανωτέρω ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχει ενεργοποιηθεί έντονα ο διοικητικός μηχανισμός, ο οποίος δρα κατ΄εξουσιοδότηση του Ν.3512/2006, προς το σκοπό της κατασκευής του μουσουλμανικού τεμένους στην περιοχή του Βοτανικού, ένα έργο δρομολογούμενο ήδη από το 2006, οι δε παρούσες συνθήκες, ήτοι η πλήττουσα τη χώρα μας κρίση θεσμών και ήθους που βιώνουμε είναι προφανώς πρόσφορες στα όργανα της Διοικήσεως για την έναρξη του εν λόγω έργου, πλην όμως είναι παντελώς απρόσφορες λόγω των οικονομικών συγκυριών που βιώνουμε στη Χώρα μας και είναι ασφαλώς βέβαιο ότι το έργο καθώς και τα θρησκευτικά δικαιώματα των μουσουλμάνων είναι το τελευταίο που θα ενδιέφερε πραγματικά τους Έλληνες πολίτες, των οποίων η αξιοπρέπεια καταρρακώνεται μέρα με τη μέρα και πλέον ουδείς λόγος μπορεί να γίνει για δικαιώματα των υπηκόων αυτής της χώρας.

Οι αιτούντες είμαστε όλοι πάνω απ΄όλα ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ και η ιδιότητα μας αυτή θα έπρεπε να αρκεί προκειμένου να δικαιολογηθεί η ύπαρξη εννόμου συμφέροντος στο πρόσωπό μας για την άσκηση της παρούσας Αιτήσεως Ακυρώσεως. Επιπροσθέτως, ο α΄ εξ ημών Μητροπολίτης Πειραιώς, ως πρεσβεύων το δόγμα της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας έχω πρόδηλο έννομο συμφέρον στην άσκηση της παρούσας, καθότι η ιδιότητά μου, μού επιτρέπει αλλά κυρίως μού επιβάλλει να πράττω ο,τιδήποτε κρίνεται απαραίτητο για την προάσπιση των θρησκευτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων Χριστιανών, οι οποίοι και αποτελούν το ποίμνιο μου και την φωνή των οποίων αναντίρρητα λαλώ. Ο β΄ εξ ημών με προφανές έννομο συμφέρον ασκώ την παρούσα, καθότι ως Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, διαθέτων την έδρα της Φιλοσοφικής, ανθίσταμαι και έχω όχι μόνο έννομο αλλά και πνευματικό συμφέρον να αντιδρώ σε οποιανδήποτε ενέργεια ανέγερσης επισήμου μουσουλμανικού θρησκευτικού καθιδρύματος, το οποίο προσβάλλει την ίδια την υπόσταση της πόλης των Αθηνών, ως λίκνου του αρχαιοελληνικού και κλασικού πολιτισμού, το μεγαλείο του οποίου υπηρέτησα και εξακολουθώ να υπηρετώ. Οι γ΄ και δ΄ εξ ημών είμαστε Πλωτάρχες του Πολεμικού Ναυτικού, Ιατροί στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, αρυόμενοι το έννομο συμφέρον μας για την άσκηση της παρούσης εκ του γεγονότος ότι ως μέλη του πολεμικού ναυτικού της χώρας μας, επαγρυπνούμε για την τήρηση των παραδόσεων αυτού, όπως αυτές οι παραδόσεις συμβολίζονται στη σημαία του πολεμικού ναυτικού (η οποία χρήζει να σημειωθεί ότι φέρει τον Σταυρό του Χριστού, ο οποίος ποδοπατά την ημισέληνο του Μωάμεθ) και εντός μας παρίσταται επιτακτική η αίσθηση του καθήκοντος υπό την ιδιότητά μας ως αξιωματικών για την αντίσταση ενάντια σε οιανδήποτε ενέργεια προσβάλλει τις παραδόσεις μας αυτές και αποτελεί εξύβριση του όρκου, τον οποίο με τιμή δώσαμε, να διαφυλάττουμε την τήρηση του Συντάγματος.

Επιπροσθέτως, η πρόβλεψη ίδρυσης του μουσουλμανικού τεμένους στην περιοχή του πρώην Ναυτικού Οχυρού, δεν δύναται να αφήσει ασυγκίνητους ανθρώπους ως ημάς, που έχουμε δια των σπουδών και της εργασίας μας, υπηρετήσει το Πολεμικό Ναυτικό, βάσεις του οποίου προβλέπεται να αποτελέσουν το χώρο συνάθροισης των μουσουλμανικών μειονοτήτων της χώρας μας. Ο δε ε΄ εκ των αιτούντων Σύλλογος, αποτελείται από μέλη, όλοι κάτοικοι της περιοχής του Βοτανικού, η δε οικία εκάστου εξ αυτών των μελών βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου από την περιοχή του Ναυτικού Οχυρού και ειδικότερα του ΚΣΑΝ, το οποίο και πρόκειται να μετασκευαστεί σε μουσουλμανικό τέμενος. Το δε έννομο συμφέρον μας προς άσκηση της παρούσας αιτήσεως ακυρώσεως κρίνεται ως απολύτως υπαρκτό, καθότι η προσβαλλομένη ΚΥΑ αποτελεί μία διοικητική πράξη στο πλαίσιο συναφών διοικητικών πράξεων, οι οποίες κατατείνουν στην ίδρυση και λειτουργία του ισλαμικού τεμένους στην περιοχή όπου εμείς και οι οικογένειές μας επί τόσα χρόνια διαβιούμε. Η δε προσβαλλομένη πράξη, αποτελεί προϋπόθεση έκδοσης λοιπών διοικητικών πράξεων, όπως έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, άδειας κατασκευής του τεμένους από την Πολεοδομία, για την εφαρμοσιμότητα δε των οποίων, κρίνεται απαραίτητη η ύπαρξη της παρούσας Αποφάσεως, η οποία και καθορίζει τα σχετικά με την χρηματοδότηση των μελλόντων να γίνουν έργων. Ως εκ τούτου και δεδομένου ότι η προσβαλλομένη εκδίδεται στο πλαίσιο της ίδιας διοικητικής διαδικασίας, η οποία αποσκοπεί στην ίδρυση του τεμένους, στο χώρο του Βοτανικού, προκύπτει σαφέστατα το δικόν μας έννομο συμφέρον προς προσβολή της εν λόγω Αποφάσεως, η οποία αποτελεί προϋπόθεση ίδρυσης του τεμένους κυριολεκτικά μέσα στα σπίτια μας.

ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΩΣΗΣ

Εν συνεπεία των ανωτέρω, αιτούμεθα με την παρούσα την ακύρωση της από 07-11-2011 Κοινής Υπουργικής Απόφασης των Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, καθώς και κάθε άλλης συναφούς πράξης ή παράλειψης της Διοίκησης, ρητής ή σιωπηρής, προγενέστερης ή μεταγενέστερης, για τους ακόλουθους νόμιμους, βάσιμους και αληθείς λόγους:

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 3 παρ.5 ΤΟΥ Ν.3512/2006

ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ

Η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε κατ΄εξουσιοδότηση του Ν.3512/2006, και ειδικότερα δυνάμει του άρθρου 3 παρ.5 αυτού (όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 29 παρ.5 ii του Ν.4014/2011), σύμφωνα με το οποίο «Με αποφάσεις των αρμόδιων Υπουργών ρυθμίζονται οι ειδικές λεπτομέρειες της χρηματοδότησης του έργου, των αποφαινόμενων οργάνων, ο χρόνος έναρξης της παραχώρησης της χρήσης της παραγράφου 4, καθώς και κάθε σχετικό θέμα για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου.».

Προκύπτει, κατ΄επέκταση ότι με τη διάταξη αυτή, ο νομοθέτης εξουσιοδότησε την κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση να ρυθμίσει τα ζητήματα τα σχετικά με την χρηματοδότηση των πάσης φύσεως δαπανών αναφορικά με την κατασκευή του Ισλαμικού Τεμένους. Ως εκ τούτου, οι συναρμόδιοι υπουργοί, η Υπουργός Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων προχώρησαν στην έκδοση της προσβαλλομένης πράξης, με την οποία ορίζεται ότι η χρηματοδότηση των πάσης φύσεως δαπανών για την υλοποίηση του έργου της κατασκευής του τεμένους θα γίνει από ενάριθμο έργο που θα εγγραφεί για το σκοπό αυτό στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του ΥΠ.Υ.ΜΕ.ΔΙ. στο οποίο θα μεταφερθεί η αντίστοιχη πίστωση από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.

Προφανώς, όμως, η εν λόγω εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 3 του Ν.3512/2006, όπως ισχύει μετά την τροποποίηση, αντίκειται στο άρθρο 43 παρ.2 εδ.β΄ του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο «Εξουσιοδότηση για έκδοση κανονιστικών πράξεων από άλλα όργανα της διοίκησης επιτρέπεται προκειμένου να ρυθμιστούν ειδικότερα θέματα ή θέματα με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό».

Γεννάται, λοιπόν, ευλόγως το ερώτημα για το αν η χρηματοδότηση για την κατασκευή του ισλαμικού τεμένους υπό τους όρους που περιγράφονται στην ΚΥΑ, μπορεί να αποτελεί ειδικότερο θέμα ή θέμα με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό, ώστε να επιτρέπεται στα όργανα της διοικήσεως να το ρυθμίσουν δια της εκδόσεως διοικητικών πράξεων.

Αναφορικά με την έννοια του «ειδικότερου θέματος», θα πρέπει να τονιστεί ότι σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου σας, ειδικότερα θέματα για την ρύθμιση των οποίων επιτρέπεται η νομοθετική εξουσιοδότηση σε άλλα πλην του Προέδρου της Δημοκρατίας όργανα της Διοίκησης αποτελούν μερικότερες περιπτώσεις θεμάτων, που ρυθμίζονται ήδη σε γενικό έστω αλλά ορισμένο πλαίσιο στο ίδιο το κείμενο του τυπικού νόμου (ΣτΕ 4025/1998 Ολ., ΣτΕ 2815/2004 Ολ., ΣτΕ 125/2009 Ολ.).

Στην επίδικη περίπτωση, προκύπτει σαφώς ότι δεν συντρέχει το στοιχείο αυτό, ήτοι ο τυπικός Ν.3512/2006 δεν δίνει ένα ορισμένο πλαίσιο αναφορικά με τη χρηματοδότηση του έργου του Τεμένους αλλά καταλείπει στην ευρεία διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης να ρυθμίσει το συγκεκριμένο ζήτημα κατά το δοκούν. Στην εν λόγω ρύθμιση, ο Νόμος δεν προβαίνει σε ουσιαστική ρύθμιση αλλά μόνο σε εξουσιοδότηση για τη ρύθμιση του αναφερόμενου στην παράγραφο αυτή θέματος, και ως εκ τούτου η προσβαλλομένη ΚΥΑ, δε μπορεί να θεωρηθεί ότι ρυθμίζει ειδικότερο θέμα του οποίου το γενικό πλαίσιο ευρίσκεται στο Νόμο.

Ταυτόχρονα, προκύπτει σαφέστατα ότι το θέμα, το οποίο ρυθμίζεται με την προσβαλλομένη ΚΥΑ, ουδόλως μπορεί να χαρακτηριστεί ως «τοπικού ενδιαφέροντος» και άρα ρυθμιζόμενου δια διοικητικής πράξεως. Η ΚΥΑ προβλέπει τη χρηματοδότηση της κατασκευής του τεμένους με επιβάρυνση του Κρατικού Προυπολογισμού και ποιο συγκεκριμένα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, η δε πηγή της χρηματοδότησης ούσα κρατική ουδόλως μπορεί να θεωρηθεί ως θέμα συγκεκριμένα εντοπισμένο. Αντιθέτως, αν ήθελε θεωρηθεί έτσι, ήτοι ως τοπικού ενδιαφέροντος θέμα, τότε η κάλυψη των δαπανών για την κατασκευή του τεμένους θα έπρεπε να βαρύνει τον προϋπολογισμό του αρμόδιου κατά τόπον ΟΤΑ, ήτοι του Δήμου Αθηναίων.

Πέραν των ανωτέρω, η κατασκευή ενός τεμένους στο κέντρο της Αθήνας σε καμία περίπτωση δεν δύναται να χαρακτηριστεί ως θέμα τοπικού ενδιαφέροντος, που απασχολεί μόνο τους μόνιμα διαβιούντες κατοίκους της περιοχής του Βοτανικού, ως ημείς. Αντιθέτως, πρόκειται για ένα θέμα πανελληνίου ενδιαφέροντος, που απασχολεί τα τελευταία χρόνια, ήτοι από της ψηφίσεως του Νόμου, την κοινή συνείδηση των Ελλήνων Χριστιανών σε όλη την Ελλάδα, η φορολόγηση των οποίων, σημειώνεται, θα αποτελέσει την αιτία εύρεσης κονδυλίων, ύψους 1 εκατομμυρίου ευρώ, για την κατασκευή του τεμένους.

Τέλος, η χρηματοδότηση του τεμένους, όπως καθορίζεται δια της Κοινής Υπουργικής Αποφάσεως, δεν μπορεί από τη φύση της εν λόγω πράξης να χαρακτηριστεί ως ζήτημα τεχνικό ή λεπτομερειακό, έτσι ώστε να επιτρέπεται η ρύθμιση της από τα όργανα της Διοικήσεως.

Προκύπτει, αναντίρρητα, από τα ανωτέρω ότι ο νομοθέτης, παρέχοντας εξουσιοδότηση στη Διοίκηση να ρυθμίσει το εν λόγω ζήτημα ήτοι της χρηματοδότησης της κατασκευής του τεμένους και όχι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δια της έκδοσης προεδρικού διατάγματος, παραβίασε ευθέως τη διάταξη του άρθρου 43 παρ.2 εδ.β΄ Σ και ως εκ τούτου η προσβαλλομένη ΚΥΑ θα πρέπει να ακυρωθεί ως ερειδόμενη σε αντισυνταγματική διάταξη νόμου.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ

Το άρθρο 3 παρ. 5 του Ν. 3512/2006 (όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 29 παρ.5 ii του Ν.4014/2011), κατ΄εξουσιοδότηση του οποίου εκδόθηκε η προσβαλλομένη διοικητική πράξη, θα πρέπει να κριθεί ως προς τη συνταγματικότητά του, δεδομένου ότι αποτελεί τμήμα ενός νόμου, ο οποίος με τη σειρά του αμφισβητείται ως προς τη συνταγματικότητά του. Πρόκειται για το Νόμο 3512/2006 (ΦΕΚ 264 Α/05-12-2006) και υπό τον τίτλο « ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ», ο οποίος και αποτυπώνει την πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία στην Ελλάδα για την ανέγερση τεμένους, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι θρησκευτικές ανάγκες των αλλοδαπών μουσουλμάνων κατοίκων της χώρας μας.

Το Σύνταγμά μας, στο άρθρο 13 καθιερώνει το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης (παρ.1) καθώς και το ακώλυτο της λατρείας οποιασδήποτε γνωστής θρησκείας (παρ.2). Ταυτόχρονα, όμως, με την αναγνώριση του εν λόγω δικαιώματος, το Σύνταγμα περιορίζει τη θρησκευτική ελευθερία, ένας δε τέτοιος περιορισμός προβλέπεται στην παρ.2 εδ.β του άρθρου 13, σύμφωνα με την οποία « Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη». Κρίνεται, συνεπώς, απαραίτητο να διερευνηθεί εάν η κατασκευή και λειτουργία ενός Ισλαμικού Τεμένους στο χώρο του Βοτανικού, όπως προβλέπεται στον εν λόγω Νόμο, θα πλήξει ή όχι την δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη των κατοίκων της περιοχής αλλά και της ευρύτερης ελληνικής κοινωνίας.

Η απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα παρίσταται περισσότερο από εύκολη. Η ίδρυση ενός τεμένους μέσα στο κέντρο της πόλης των Αθηνών όχι μόνο θα πλήξει τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη της ελληνικής κοινωνίας αλλά θα αποτελέσει και το εναρκτήριο λάκτισμα μίας σειράς γεγονότων που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στην αποδόμηση της συνοχής του Ελληνικού έθνους, ως λαού χριστιανών ορθοδόξων. Προς επίρρωση του ισχυρισμού αυτού, αρκεί να αναλογιστεί κανείς το πλήγμα που θα δέχεται καθημερινά το χριστιανικό συναίσθημα των περιοίκων αλλά και των διερχόμενων Ελλήνων, όταν 5 φορές την ημέρα, ευρισκόμενοι στην περιοχή του Βοτανικού, θα είναι υποχρεωμένοι να ακούν το «κάλεσμα» του ιμάμη προς τους μουσουλμάνους για προσευχή. Διότι τότε ευλόγως θα αναρωτηθούν εάν διαβιούν στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη μουσουλμανική πόλη και εάν είναι εν τέλει ξένοι μέσα στην ίδια τους την Πατρίδα.

Φρονούμε δε, ότι δεν προσαπαιτείται να περιμένουμε να προκύψουν εκ των υστέρων πραγματικά περιστατικά που να συνιστούν προσβολή της δημοσίας τάξεως και των χρηστών μας ηθών έτσι ώστε να καταστεί και πάλι εκ των υστέρων δικαστικά διαπιστώσιμη η συνδρομή τυχόν εκνόμου συμπεριφοράς εκ μέρους των μουσουλμάνων. Άλλωστε, για τέτοια δε τυχόν περίπτωση εκδηλώσεως εκνόμου συμπεριφοράς που θα παρουσιασθεί, επιβάλλεται από το άρθρο 13 παρ. 2 του Συντάγματος να ορισθεί στο νόμο ως υποχρεωτική η διερεύνηση και διαπίστωση συντελεσθείσης παραβιάσεως των εκτεθεισών συνταγματικών απαγορεύσεων, προς δικαστική απαγγελία εντεύθεν εννόμων συνεπειών που κατά συνταγματική υποχρέωση θα ορίσει συναφώς ο νόμος, ώστε να καταστεί αποτελεσματική η τήρηση της εν λόγω συνταγματικής διατάξεως. Η συνταγματική αυτή απαίτηση προκύπτει και από την πρόσφατη απόφαση 2188/2010 του Δικαστηρίου Σας. Εν τούτοις, ο Ν.3512/2006 ουδόλως αναφέρεται στο ενδεχόμενο εκδηλώσεως εκνόμου συμπεριφοράς, ούτε προβλέπει διαδικασίες αντιμετώπισης της, όντας έτσι μή συμβατός με τις απαιτήσεις του άρθρου 13 παρ.2 Σ.

Ο ρόλος δε άλλωστε των Δικαστηρίων μας και δή του Ανωτάτου Ακυρωτικού μας, ως αποτελούμενο πάνω απ΄όλα από Έλληνες πολίτες, που δια των αποφάσεων τους προασπίζουν την ακεραιότητα των νόμων, προς χάριν των ΠΟΛΙΤΩΝ, θα πρέπει να είναι η προσεκτική στάθμιση του δικαιώματος των μουσουλμάνων απέναντι στα δικαιώματα των Ελλήνων χριστιανών πριν αναγκαστούμε να βιώσουμε μέσα στη χώρα μας καταστάσεις θρησκευτικών εξάρσεων εκ μέρους των Μουσουλμάνων, των οποίων το ιερό κείμενο, το Κοράνι, δει να υπενθυμίσουμε ότι αναγνωρίζει τη στρατιωτική κατίσχυση ως μέσο επιβολής των αρχών του, στο όνομα δε του Ισλάμ έχουν γίνει από το έτος 2001 και μετά περισσότερες από 17.000 τρομοκρατικές επιθέσεις. Εάν δεν αρκούν αυτά για να πείσουν σχετικά με το ότι η ίδρυση ενός μουσουλμανικού τεμένους θα πλήξει ανεπανόρθωτα τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη της χώρας μας, τότε αναρωτιόμαστε τι άλλο θα πρέπει να περιμένουμε να συμβεί. Τότε όμως θα είμαστε και άξιοι της μοίρας μας! Το Σύνταγμα μας, ως ο καταστατικός χάρτης της πολιτείας μας αλλά και ως το πυρηνικό αρχέτυπο, στο οποίο αποτυπώνεται η ιστορία αυτού του Έθνους, ιστορία άμεσα συνυφασμένη με την χριστιανική ορθόδοξη Εκκλησία, μας προσφέρει τις απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες, ώστε να αποτραπούν, δια της συμβολής των Ελλήνων Δικαστών μας, γεγονότα που μάλλον σε απαξίωση θα οδηγήσουν τη χώρα μας και όχι στην αναγνώρισή της ως μιας δημοκρατικής και ανεκτικής πολιτείας. Διότι και η ανοχή των Ελλήνων έχει πλέον ξεκινήσει να αγγίζει τα όρια της.

Πέραν των ανωτέρω, αμφισβητείται η συνταγματικότητα του εν λόγω Νόμου και ως προς τις διατάξεις του εκείνες, οι οποίες κάνουν λόγο για επιβάρυνση του Κρατικού μας Προυπολογισμού και ειδικότερα του Υπουργείου Παιδείας προκειμένου να καλυφθούν οι δαπάνες της συντήρησης του τεμένους, της αποζημίωσης των μελών του Δ.Σ. του διαχειρίζοντος το τέμενος Ν.Π.Ι.Δ. και του μισθού του θρησκευτικού λειτουργού-ιμάμη. Ο Προϋπολογισμός ενός Κράτους υφίσταται για να καλύπτονται μέσω αυτού οι ΔΗΜΟΣΙΕΣ δαπάνες, δαπάνες δηλαδή που απαιτούνται προκειμένου για έργα κοινής ωφελείας ή γενικότερης σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Οι δε προβλεπόμενες εγγεγραμμένες πιστώσεις του προϋπολογισμού προέρχονται από τη φορολόγηση τόσο των Ελλήνων όσο και των νόμιμα διαμενόντων στη χώρα αλλοδαπών, διατίθενται δε για την κάλυψη αναγκών κοινής ωφέλειας αυτών. Είναι να διερωτάται λοιπόν, κανείς, πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο έργο, όπως της κατασκευής ενός μουσουλμανικού τεμένους και η κάλυψη της αποζημίωσης του ιμάμη να θεωρείται έργο κοινής ωφελείας για τους Έλληνες και ως εκ τούτου να επιβαρύνει τον Ελληνικό Κρατικό Προϋπολογισμό. Η κατασκευή του τεμένους αποτελεί θέλημα των ασπαζομένων τη μουσουλμανική πίστη αλλοδαπών της χώρας μας και ως εκ τούτου αυτούς και μόνο αυτούς θα πρέπει να βαρύνει η δαπάνη της κατασκευής του ναού τους. Ημείς, οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες, ουδένα συμφέρον έχουμε στην κατασκευή του εν λόγω τεμένους, ώστε να επιβαρυνθούμε ενός τέτοιου έργου. Ίσως θα πρέπει να υπομνησθεί, συν τοις άλλοις, ότι τα τελευταία τρία χρόνια και για πολλά χρόνια ακόμα, οι Έλληνες υφίστανται τις δραματικές συνέπειες μίας πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης, η οποία αναμένεται να οξυνθεί με αβέβαιες συνέπειες για το μέλλον αυτού του τόπου. Διερωτώμεθα, λοιπόν, όταν οι Έλληνες δεν γνωρίζουν εάν θα λάβουν σύνταξη την επαύριο ή όταν ακόμα στα ελληνικά σχολεία δεν έχουν διανεμηθεί συγγράμματα στα παιδιά, το μέλημα της Υπουργού Παιδείας είναι να «τροφοδοτήσει» το τέμενος; Μάλλον δι΄ανοήτους μας έχουν εκλάβει οι ταγοί μας! ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΔΟΣ για τη χώρα μας και μας γεμίζουν απελπισία τόσο για μας όσο και κυρίως για τα παιδιά μας.

Επαφίεται σε Εσάς, τους αξιοτίμους Δικαστάς του Έθνους μας να σταθούν στο πρώτο μέτωπο του αγώνα για την προάσπιση της ακεραιότητας, της τιμής και της υπόληψης αυτού του Λαού.

Κατά συνέπεια, και για τον ανωτέρω προβαλλόμενο λόγο, ο Ν.3512/2006 θα πρέπει να κηρυχθεί αντισυνταγματικός, η δε προσβαλλομένη ΚΥΑ να ακυρωθεί ως ερειδόμενη σε αντισυνταγματική διάταξη νόμου.

ΤΡΙΤΟΣ ΛΟΓΟΣ- ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ
Σύμφωνα με το άρθρο 27 του Ν. 3467/2006, σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Α.Ν. 1363/1938, προκύπτει ότι για την ανέγερση ή λειτουργία ναού οποιουδήποτε δόγματος ή θρησκείας απαιτείται άδεια της Διοικήσεως, η οποία χορηγείται κατόπιν αιτήσεως μελών της θρησκευτικής κοινότητας των ετεροδόξων που έχουν την κατοικία τους στο συγκεκριμένο τόπο όπου πρόκειται να εγκατασταθεί και να λειτουργήσει ο ναός ή ευκτήριος οίκος, η οποία (αίτηση) υποβάλλεται στο Υπουργείο Παιδείας δια του ποιμένους των ανωτέρω αιτούντων.

Προκύπτει, λοιπόν, κατά την ισχύουσα νομοθεσία, η αναγκαιότητα έκδοσης προγενέστερης διοικητικής άδειας και ειδικότερα πράξης του Υπουργού Παιδείας, στο πλαίσιο της οποίας διενεργείται έλεγχος αναφορικά με τη συνδρομή των όρων που διαλαμβάνει το άρθρο 13 παρ.2 του Συντάγματος (άσκηση λατρείας γνωστής – θρησκείας, που δεν προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη, από ανήκοντες σε θρησκευτική κοινότητα που δεν ασκεί προσηλυτισμό).

Παρά την μέχρι τώρα πάγια τακτική, δυνάμει της οποίας οι διάφορες θρησκευτικές μειονότητες στην Ελλάδα (όπως Μάρτυρες του Ιεχωβά, Εβραίοι κλπ), όταν επιθυμούσαν να ιδρύσουν έναν ναό ή ευκτήριο οίκο, προκειμένου να καλύψουν τις θρησκευτικές τους ανάγκες, αποτείνοντο στην Διοίκηση προκειμένου τα αρμόδια όργανα να εκδώσουν την αιτουμένη άδεια λειτουργίας, παρατηρείται δια της δημοσιεύσεως του εν λόγω Νόμου 3512/2006, να παρακάμπτεται εντελώς η διαδικασία αυτή, ως σαν να μην υφίστατο προβλεπόμενη νομοθεσία, και να αναλαμβάνει ο ίδιος ο νομοθέτης τη διευθέτηση του ζητήματος της κατασκευής του ισλαμικού τεμένους, ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ τη διαδικασία κατασκευής, λειτουργίας και διαχείρισης του (καθόρισε δε ο νομοθέτης ακόμα και το οικοδομικό τετράγωνο που θα χτιστεί το τέμενος) δια νόμου.

Εξ αυτής της επιλογής του νομοθέτη, προκύπτει σαφέστατα η παραβίαση του Συντάγματος και ειδικότερα του άρθρου 2 αυτού, που καθιερώνει την αρχή της ισότητας, ως τέτοιας νοούμενης της ισότητας με την οποία θα πρέπει να αντιμετωπίζονται όλες οι θρησκείες αναφορικά με την διαδικασία που οι ναοί ή ευκτήριοι οίκοι έκαστης από αυτές ιδρύονται και λειτουργούν.

Στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης, δημοκρατικής πολιτείας, δεν είναι δυνατόν μέχρι πριν από λίγα χρόνια, πιστοί άλλων θρησκειών να υποβάλλουν αιτήσεις στη Διοίκηση, να αναμένουν πολύ καιρό την έκδοση της απόφασης έγκρισης λειτουργίας εκ μέρους του Υπουργού, να τίθενται υπό την βάσανον της συνταγματικότητας της αιτήσεώς τους, στο τέλος δε πολλές εξ αυτών των αιτήσεων να απορρίπτονται (ενδεικτική η απόφαση 20/2001 Α.Π. Ολομ., από την οποία και προκύπτει ότι επιβάλλοντο και ποινικές κυρώσεις σε όσους πιστούς λειτουργούσαν ναούς χωρίς τη σχετική διοικητική άδεια) και να αναλαμβάνουν οι ίδιοι τη δαπάνη κατασκευής του ναού τους, ενώ αντιθέτως για τη μουσουλμανική θρησκεία να επιλαμβάνεται ο ίδιος ο νομοθέτης αυτοβούλως, δίχως αίτηση των μόνιμα διαβιούντων στην περιοχή μουσουλμάνων και ο οποίος (νομοθέτης) παραγνωρίζοντας την μέχρι τώρα προβλεπόμενη νομοθεσία, να ψηφίζει ΝΟΜΟ, προκειμένου να διασφαλίσει (ή καλύτερα να επιβάλλει) ότι το τέμενος πράγματι θα ιδρυθεί και θα λειτουργήσει, χωρίς μάλιστα να εξετάζει καθ΄οιονδήποτε τρόπο τη συνδρομή των όρων συνταγματικότητας, όπως την εξετάζει ο Υπουργός, πριν την έκδοση άδειας λειτουργίας ναού άλλης θρησκείας αλλά και επιπλέον να επιβαρύνει τον Προϋπολογισμό του Κράτους μας προκειμένου να πραγματοποιηθεί το έργο της κατασκευής του τεμένους.

Προκύπτει, λοιπόν, με κραυγαλέο τρόπο η προνομιακή μεταχείριση με την οποία ο νομοθέτης επέλεξε να αντιμετωπίσει τη μουσουλμανική θρησκεία σε σχέση με άλλες θρησκείες, των οποίων οι πιστοί έπρεπε να αναλωθούν στο δαιδαλώδες διοικητικό δίκτυο, προκειμένου να ιδρύσουν το ναό τους, ενώ οι μουσουλμάνοι, αποκτούν κεκτημένα το δίχως άλλο και μάλιστα με επικύρωση αυτών από Νόμο.

Ίσως, θα πρέπει να αναρωτηθείτε ως Έλληνες Δικαστές ποια νοσηρή λογική ακριβώς εξυπηρετεί μια τέτοια επιλογή και ποιες πόρτες ανοίγει μέσα στη Χώρα μας για παρόμοια αιτήματα οπαδών άλλων θρησκειών. Αλίμονο δε και εάν σε κάθε πόλη όπου διαβιούν αλλοδαποί αλλόθρησκοι, θα υποχρεώνεται ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης να τους πληρώνει τους ναούς.

Δεδομένου, κατά συνέπεια, ότι ο Ν. 3512/2006 ουδόλως συμβαδίζει με το Σύνταγμα μας και την κατοχυρωμένη με αυτό αρχή της ισότητας, θα πρέπει η προσβαλλομένη ΚΥΑ και για τον λόγο αυτό να ακυρωθεί ως ερειδόμενη σε διάταξη αντισυνταγματικού νόμου.

ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΛΟΓΟΣ- ΠΑΡΑΒIΑΣΗ ATOMIKΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

Ο ιδρυτικός του ισλαμικού τεμένους Νόμος 3512/2006, πέραν των ανωτέρω αναφερομένων συνταγματικών διατάξεων, τις οποίες παραβιάζει, έρχεται σε ευθεία αντίθεση και με ρητώς κατοχυρωμένα στο Σύνταγμα ατομικά μας δικαιώματα, και ειδικότερα δικαιώματα των μελών του ε΄ αιτούντος Συλλόγου, ως κατοίκων της περιοχής του Βοτανικού, και πιο συγκεκριμένα με τη διάταξη του άρθρου 5 παρ.1 και 2, σύμφωνα με τις οποίες «1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας…….2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους……..»

Η ίδρυση του Ισλαμικού Τεμένους, μέσα στο κέντρο της Αθήνας, στην περιοχή του Βοτανικού, και οι συνακόλουθες συνέπειες αυτής, ήτοι η συγκέντρωση χιλιάδων μουσουλμάνων κάθε μέρα και πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ίδιας ημέρας, προσβάλλει πασιφανώς το δικαίωμά μας, ως περιοίκων, να αναπτύσσουμε ελεύθερα την προσωπικότητά μας, στο πλαίσιο κατά το οποίο η δική μας θρησκευτική συνείδηση ως Ελλήνων Χριστιανών εντάσσεται στην ευρύτερη έννοια και αποτελεί έκφανση της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας. Η καθημερινή μας υποχρέωση να ακούμε το κάλεσμα του ιμάμη σε προσευχή, το θέαμα χιλιάδων μουσουλμάνων στοιβαγμένων και γονατισμένων σχεδόν μπροστά από τις οικίες μας, προσβάλλουν κατάφωρα το δικό μας θρησκευτικό συναίσθημα ως Χριστιανών Ορθοδόξων, οι οποίοι θα είμαστε υποχρεωμένοι να «συμμετέχουμε» κυριολεκτικά στις προσευχές των μουσουλμάνων, βλέποντας τους και ακούγοντας τους καθημερινώς να προσεύχονται. Κατά τούτον τον τρόπο, όμως, θα αδυνατούμε εμείς οι ίδιοι να «ακούμε» τη δική μας χριστιανική συνείδηση, διότι θα επικαλύπτεται από το κάλεσμα του ιμάμη και τις φωνές χιλιάδων μουσουλμάνων. Ταυτόχρονα, προσβάλλεται και η τιμή μας, υπό την έννοια της τιμής ως Ελλήνων Χριστιανών, μίας τιμής που διαμορφώθηκε από τα βάθη των αιώνων και που σήμερα αντικατοπτρίζεται στην ύπαρξη του Ελληνικού Χριστιανού Ορθοδόξου Έθνους και στην κατοχύρωση της Χριστιανικής Θρησκείας ως επικρατούσας θρησκείας στην Ελλάδα, όπως συνταγματικά θεσμοθετείται στο άρθρο 3 Σ.

Οι δε περιορισμοί αυτοί των ατομικών μας δικαιωμάτων έχουν όρια την αρχή της αναλογικότητας, όπως και αυτή κατοχυρώνεται στο άρθρο 25 παρ.1 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία ο περιορισμός που υφίσταται ένα ατομικό δικαίωμα θα πρέπει να είναι ο πλέον πρόσφορος τρόπος για την επιδίωξη του αποτελέσματος, να είναι ο λιγότερο επαχθής σε ένταση, έκταση ή διάρκεια από το αναγκαίο για την επίτευξη του αποτελέσματος μέτρο και να μην είναι δυσανάλογος εν σχέσει με τους λόγους που τον προκάλεσαν ή το αντικειμενικά επιτεύξιμο αποτέλεσμα. Πρόκειται για μία αρχή, η οποία συναγόμενη από την αρχή του Κράτους Δικαίου και απολαμβάνοντας συνταγματική ισχύ, δεσμεύει τον νομοθέτη κατά τον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων.

Από την αρχή της αναλογικότητας, σε συνδυασμό με το άρθρο 5 παρ.1 Σ., προκύπτει ότι οι περιορισμοί της ελευθερίας αναπτύξεως της προσωπικότητας δεν μπορούν να ξεπερνούν το αναγκαίο μέτρο για την προστασία του Συντάγματος, των χρηστών ηθών και των δικαιωμάτων άλλων ( Δαγτόγλου, Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Τόμος Α΄, σελ. 214). Κατ΄επέκταση τόσο ο Νομοθέτης όσο και η Διοίκηση πρέπει να επιλέγουν μεταξύ των μέτρων που πραγματοποιούν τους σκοπούς τους το εκάστοτε λιγότερο επαχθές για τον ιδιώτη.

Λαμβανομένου υπόψιν του γεγονότος, ότι ο Ν.3512/2006 στο άρθρο 3 αυτού, κάνει λόγο για ίδρυση του ισλαμικού τεμένους στο Βοτανικό Αττικής, ήτοι σε μία περιοχή πυκνοκατοικημένη και μέσα στο κέντρο των Αθηνών, με συνέπεια την προσβολή του θρησκευτικού συναισθήματος αλλά και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας ημών, ως κατοίκων της περιοχής, αλλά και χιλιάδων Ελλήνων Χριστιανών, που διέρχονται από την περιοχή αυτή, προκύπτει ότι ο Νομοθέτης, περιορίζοντας τα ατομικά μας δικαιώματα, δεν προβαίνει στην επιλογή του λιγότερου επαχθούς μέτρου και του πλέον πρόσφορου, καθότι θα μπορούσε να είχε επιλέξει, επιτυγχάνοντας με την ίδια αποτελεσματικότητα την πραγμάτωση του σκοπού του, μία λιγότερο επαχθή λύση, ήτοι την επιλογή μίας περιοχής της Αττικής λιγότερο πυκνοκατοικημένης και με μικρότερο αριθμό διερχομένων Ελλήνων, όπως για παράδειγμα περιοχές της Ανατολικής Αττικής (Σπάτα, Κάντζα, Μαραθώνα κλπ). Η επιλογή μίας τέτοιας περιοχής για την ίδρυση του μουσουλμανικού τεμένους θα εξυπηρετούσε με την ίδια αποτελεσματικότητα τις θρησκευτικές ανάγκες των μουσουλμάνων, ταυτόχρονα όμως θα συνιστούσε λιγότερο επαχθή τον περιορισμό των δικών μας ατομικών μας δικαιωμάτων στη θρησκευτική ελευθερία και στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας και της τιμής μας.



ΠΕΜΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ 

Άρθρο 1 παρ.3 του Συντάγματος: «ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΕΡ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ».

Το Κράτος μας, όπως σήμερα το γνωρίζουμε, ίσως θα πρέπει να υπομνησθεί ότι είχε ως γενεσιουργό του λόγο μία Επανάσταση, μία επανάσταση όπου χιλιάδες Έλληνες έδωσαν τη ζωή τους, αποσκοπώντας σε ένα και μοναδικό στόχο, την απελευθέρωση του έθνους και την αποτροπή του εξισλαμισμού του. Όταν πλέον ο στόχος αυτός εκπληρώθη, το νεοσυσταθέν ελληνικό Κράτος είχε ανάγκη να οχυρώσει αλλά και να διακηρύξει την ανεξαρτησία του και ως εκ τούτου δημιουργήθηκε ο Θεμελιώδης του Νόμος, ο νόμος εκείνος που κατά τη βούληση του συντακτικού νομοθέτη θα εξασφάλιζε την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδας απέναντι σε εκείνους που επιθυμούσαν την υποδούλωσή της. Έτσι, δημιουργήθηκε το Σύνταγμα με μοναδικό του σκοπό να προστατέψει το Κράτος, να το θωρακίσει απέναντι στις δυνάμεις εκείνες που επιθυμούσαν την καταστροφή του. Αυτό το Σύνταγμα λοιπόν, που αποτελεί το προϊόν μίας Επανάστασης απέναντι στον εξισλαμισμό, αυτό το Σύνταγμα προβλέπει στο πρώτο του άρθρο πως όλες οι εξουσίες πηγάζουν από μας, τους Έλληνες, υπάρχουν υπέρ ημών και του έθνους μας και ασκούνται όπως το Σύνταγμα μας ορίζει. Δεδομένου, λοιπόν, ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Ελληνικό Λαό, πρώτη η νομοθετική εξουσία, ως εξουσία αντιπροσώπευσης ημών, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να δρα με τρόπο που να καταστρατηγεί τη γενεσιουργό αιτία της ύπαρξης του Κράτους μας. Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν, το Κράτος (όπως αυτό εκφράζεται μέσα από τη νομοθετική εξουσία), να αναιρεί με τις ίδιες του τις πράξεις την αιτία της γεννήσεως του, την καρδιά της Ιστορικής μας Επανάστασης του 1821, που ήταν η εξέγερση των υποδούλων Ελλήνων χριστιανών κατά του μουσουλμανικού στοιχείου που σκίαζε τη ζωή αυτού του τόπου για τετρακόσια χρόνια.

Επιπροσθέτως, το Σύνταγμά μας αποτελεί την εγγύηση της τήρησης κάθε διεθνούς συνθήκης με την οποία το Κράτος μας δεσμεύεται και ο οιοσδήποτε ελληνικός νόμος οφείλει να είναι εναρμονισμένος με τις διατάξεις των διεθνών συνθηκών, οι οποίες κατισχύουν αυτού. Ως εκ τούτου, δέον να γίνει αναφορά στη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία έπραξε ακριβώς τούτο, ήτοι να διασφαλίσει δια της διπλωματικής οδού τα κατοχυρωμένα με αίμα διαπιστεύματα της Ελληνικής Επανάστασης και να ορίσει κατά τρόπο περιοριστικό τη δυνατότητα ύπαρξης του μουσουλμανικού στοιχείου εντός των ορίων της Ελληνικής Επικράτειας, όπερ και πράγματι συνέβη δια του περιορισμού του ισλαμ στην περιοχή της Θράκης και αναφορικά μόνο με τους Έλληνες μουσουλμανικής πίστης. Ως εκ τούτου, η πρόβλεψη του νομοθέτη για την ίδρυση ενός μουσουλμανικού τεμένους μέσα στο κέντρο της Αθήνας, ανοίγοντας τις θύρες για το μουσουλμανικό στοιχείο και σε άλλα σημεία πέραν αυτών που προβλέπονται στη Συνθήκη της Λωζάνης, παραβιάζει κατάφωρα τόσο το Σύνταγμά μας, το οποίο επιτελεί την εγγυητική λειτουργία της ύπαρξης του Κράτους μας, όσο και την ανωτέρω διεθνή σύμβαση, η οποία ορίζει κατά τρόπο περιοριστικό πού και πώς επιτρέπεται να υφίστανται μουσουλμανικές μειονότητες εντός των ορίων του Ελληνικού εδάφους.
Σε τέτοιες κρίσιμες εθνικές στιγμές, αν κάτι χρειάζονται οι Έλληνες για να βγουν νικητές, είναι η ένωση και όχι η διάσπαση, υπό το πρόσχημα της θρησκευτικής ελευθερίας. Η Ελλάδα, ο τόπος μας, το σπίτι μας ανήκει στους Έλληνες το γένος και σε κανέναν άλλον.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Και για όσους επιφυλασσόμεθα να προσθέσουμε νόμιμα στο μέλλον

ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ
1. Να γίνει δεκτή η παρούσα.
2. Να κηρυχθεί ο νόμος 3512/2006 ως εν όλω και πλήρως αντισυνταγματικός και ανθελληνικός.
3. Να ακυρωθεί η από 07-11-2011 Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΑΔΑ: 45ΒΝ1-ΘΒ5 Αναρτητέα στο Διαδίκτυο) των συναρμοδίων Yπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και της Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων (ΑΔΑ: 45ΒΝ1-ΘΒ5 Αναρτητέα στο Διαδίκτυο) καθώς και κάθε άλλη συναφής πράξη ή παράλειψη της Διοίκησης, ρητή ή σιωπηρή, προγενέστερη ή μεταγενέστερη.
4. Να καταδικαστούν οι αντίδικοι στη δικαστική μας δαπάνη.

Αθήνα, 28 Δεκεμβρίου 2011
Ο Πληρεξούσιος Δικηγόρος
Ἀναστάσιος Δάφνης
Δικηγόρος παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ