Το βιοτικό επίπεδο μας έπεσε κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια και με τις οριζόντιες περικοπές που γίνονται καθημερινά οι μισθοί έχουν απησχανθεί πλήρως , οι ανάγκες για την επιβίωση δεν μπορούν να ικανοποιηθούν στοιχειωδώς, η ανεργία παίρνει τεράστιες διαστάσεις, με τον φόβο πια να έχει φωλιάσει στις ψυχές όλων, για το αύριο.
Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου βλέπεις πρόσωπα σκυθρωπά , ανθρώπους αγανακτισμένους, οργισμένους, πολίτες έτοιμους να σου χιμήξουν αν δεν πας με τα νερά τους ή πεις κάτι που δεν αρέσει.
Υπηρεσίες διαλυμένες από τις συνεχείς και χωρίς σχέδιο παρεμβάσεις με απολύσεις, συνταξιοδοτήσεις, εφεδρείες, με παροχές που ευτελίζουν τον πολίτη και το αποτέλεσμα παραμένει αρνητικό, αφού και οι μεν προσφέρουν υπηρεσίες με μισθούς πείνας, άρα χωρίς ψυχή και όρεξη, οι δε, δεν εξυπηρετούνται και όταν αυτό γίνεται είναι απογοητευτικό το αποτέλεσμα.
Η ανεργία που διογκώνεται από μέρα σε μέρα, με την στατιστική να δίνει στοιχεία που είναι εν μέρει αποδεκτά, αλλά η καθεαυτό πραγματική ανεργία είναι πολύ υψηλή, ξεπερνά το 25% και ίσως αγγίξει το 30% το 2012, να ξεπερνά στους νέους και μάλιστα του πτυχιούχους το ποσοστό αυτό και να παίρνουν τον δρόμο του ξενιτεμού, όπως την δεκαετία του 60-70, αλλά με άλλους όρους και προϋποθέσεις.
Η Ευρώπη να μην έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει, που πορεύεται και δολιχοδρομεί σε δύσκολα μονοπάτια, πατά σε τεντωμένο σχοινί, ακροβατεί και συζητά, διαλέγεται, προσπαθεί να επιβληθεί στις αφηνιασμένες αγορές με ημίμετρα και χωρίς να δίνει το αποφασιστικό στίγμα των προθέσεων της, χωρίς την λήψη τελεσίδικων αποφάσεων που ναι μεν θα στείλουν το μήνυμα που πρέπει και αφ' ετέρου θα επιβάλλουν τους κανόνες συμπεριφοράς και δημοσιονομικής πειθαρχίας σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες, βοηθώντας τες να επιβιώσουν και να περάσουν στην ανάπτυξη και την ευημερία των λαών τους.
Οι κομπασμοί των πολιτικών περί σωτηρίας της χώρας και αποφυγή της πτώχευσης, λίγη σημασία έχουν για τους πολίτες, αφού λιμοκτονούν και δεν βλέπουν φως για το μέλλον του και των παιδιών τους, δεν τους νοιάζει αν η χώρα θα σωθεί, μα θα πεθαίνουν αυτοί καθημερινά , γνωρίζουν μέσα τους τι έγινε και πως φτάσαμε εδώ, χωρίς κανένας να ζητήσει την στοιχειώδη συγγνώμη από τον λαό και επομένως η σωτηρία αυτή είναι όχι για την πατρίδα μας, αλλά για τους πολιτικούς διαχειριστές του συστήματος, τους συμπαραστάτες τους, τους τραπεζίτες, τους δανειστές μας, είναι γι' αυτούς και μόνο, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ.
Και με την συγκυβέρνηση, φυσικό και προγραμματισμένο επακόλουθο της αδιέξοδης πολιτικής χρόνια τώρα οδηγούμαστε στα σίγουρα μονοπάτια της παγκοσμιοποίησης και της επιβολής των οικονομικών δεδομένων παγκοσμίως και πάνω από το κοινωνικό κράτος πρόνοιας και της ευημερίας των πολιτών όλων των χωρών, με πρώτα θύματα τους ασθενέστερους, στους οποίους συγκαταλεγόμαστε από την αρχή, που μας έβαλαν ανάξιοι ηγέτες, δυστυχώς με την εκλογική μας νομιμοποίηση.
Τι μένει λοιπόν; Τι πρέπει να κάνουμε πριν τελειώσουν όλα; Η λύση θα ήταν απλή αν μπορούσαμε να τα βρούμε και να αντιδράσουμε όλοι σαν μια γροθιά εναντίον των βιαστών μας. Όμως αυτό είναι ουτοπία, εκτός κι αν γίνει το θαύμα ή ένα μεγάλο λάθος και ξυπνήσουμε, γίνουμε χείμαρρος και παρασύρουμε με την ορμή μας και την ανεξάντλητη δύναμη μας τα πάντα στο πέρασμα μας, είναι η μοναδική μας ελπίδα, η μοναδική μας ευκαιρία, αύριο θα είναι πολύ αργά , αφού ο θάνατος ενεδρεύει....
Ασυμβίβαστος
supercomments.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου