Προχώρα λοιπόν Αντώνη…

Γράφει ο Δ. Βουλγαρίδης

Η κατάσταση για τον Αντώνη Σαμαρά δεν είναι απλή. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκεται σε μία εξαιρετικά δύσκολη θέση. Αντιμετωπίζει έναν συνομιλητή αφερέγγυο, ένα αντίπαλο κόμμα καθεστωτικής μορφής, ένα αρνητικό διεθνές κλίμα για την Ελλάδα αλλά και για τον ίδιο – γιατί δεν είναι όσο θα έπρεπε “συνεργάσιμος” – και στο κόμμα του τα καραγκιοζιλίκια βουλευτών του, να συντάσσουν κείμενα συγκυβέρνησης με τις πράσινες Μαρίες Αντουανέτες.

Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά μαζί σχηματίζουν ένα γόρδιο δεσμό. Όμως τέτοιου είδους δεσμοί έχουν μόνο ένα τρόπο επίλυσης. Αν κάποιος δεν ακολουθήσει τον δοκιμασμένο τρόπο, κινδυνεύει από μέρος της λύσης να γίνει μέρος του δεσμού. Με απλά λόγια να δεθεί κόμπος και ο ίδιος.

Ο δυναμικός τρόπος επίλυσης δεν υποδηλώνει έλλειψη ευφυΐας ή ψυχραιμίας. Τουναντίον έλλειψη ευφυΐας είναι η μη έγκαιρη αναγνώριση του περιβάλλοντος και η αδυναμία αντιμετώπισής του με τα καταλληλότερα μέσα. Η δυναμική αντιμετώπιση τέτοιου είδους δεσμών ή καταστάσεων είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης, όχι παρόρμησης.

Δεν έχει λοιπόν παρά να σκεφτεί και να δώσει απάντηση, πρωτίστως στον εαυτό του, στα παρακάτω ερωτήματα και μετά να πράξει αναλόγως.

Μπορούμε να δεχθούμε εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, που μας επιβάλουν μέσω της δανειακή σύμβαση;

Μπορούμε να δεχθούμε την άνευ όρων παράδοση της πατρίδας μας, που εκφράζεται από τους δανειστές – κατακτητές μας, ακόμα και με ωμές παρεμβάσεις  στα εσωτερικά μας;

Μπορούμε να δεχθούμε τους εκβιασμούς, υποδείξεις και διαταγές που δέχθηκε ο πρωθυπουργός του ελληνικού κράτους, όποιος και αν είναι αυτός σήμερα; Άλλωστε αύριο μπορεί να είναι ο ίδιος.

Μήπως η ελευθερία των αγορών είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ελευθερία των λαών; Ποια όμως είναι η προοπτική μας μέσα σ’ αυτή την Ευρώπη των ασύδοτων αγορών; Η λεηλασία της πατρίδας μας και η εξαθλίωση του λαού;

Είναι λογικό να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στην Ευρωζώνη και στο Ευρώ, όταν μας αντιμετωπίζουν με τέτοιον τρόπο; Δηλαδή η ευρωπαϊκή μας προοπτική περνά μέσα από επιτρόπους που στέλνουν για να μας διοικήσουν; Η ευρωπαϊκή μας προοπτική περνά μέσα από εκβιασμούς, απειλές και το διασυρμό μας; Πιέσεις και απειλές που δέχεται όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά ακόμα και η αντιπολίτευση, για να αποδεχθεί τη συμφωνία του Οκτωβρίου. Τελικά με αυτούς θα απαναδιαπραγματευτούμε;

Οι δανειστές μας (τοκογλύφοι) πρέπει να πληρωθούν μέχρι το τελευταίο ευρώ, χωρίς καν να διερευνηθεί η νομιμότητα των δανειακών συμβάσεων;

Έννοιες και αρχές όπως Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία, Κυριαρχικά δικαιώματα, μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμες; Μπορεί να εξαγοράζονται με χρήματα;

Πέρα όμως από πατριωτικά ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να σκεφτεί και με κομματικά δεδομένα.

Γιατί άραγε ο βουλευτής του Πάνος Καμένος έχει τόσο μεγάλη απήχηση στον λαό; Αν υιοθετούσε ξεκάθαρα τις θέσεις του Πάνου Καμένου που εκφράζουν κάθε πατριώτη Έλληνα, τι θα συνέβαινε; Στο κάτω – κάτω δικός του βουλευτής είναι, ας εξετάσει αν οι καταγγελίες του έχουν βάση. Αν έχουν βάση δεν μπορεί να συνεχίζει αυτή την αντιπολιτευτική γραμμή.

Ακόμα, ας προσέξει τις “συναναστροφές” του με τον βλάκα. Ας θυμηθεί ότι ο υποτιθέμενος βλάκας “έσβησε” τον έξυπνο και μεθοδικό Βενιζέλο σε λίγους μήνες, τα πρωτοκλασάτα πράσινα στελέχη σε λίγες μέρες, τον ψύχραιμο και έμπειρο  Παπούλια σε λίγα λεπτά. 

Τέλος, ας σκεφτεί πως η Ιστορία έχει καταγράψει σαν πατριώτες και ήρωες όσους τόλμησαν τα μεγάλα ΟΧΙ. Για κάποιον περίεργο λόγο κανένας δεν έχει καταγραφεί σαν ήρωας γιατί τόλμησε κάποιο μεγάλο ΝΑΙ. Ίσως γιατί τελικά η ιστορία γράφεται από τους ήρωες και όχι από τους δειλούς ή τους προδότες.