ΟΣΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, ΟΣΟ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΜΑΣ ΔΕΝΟΥΝ ΠΙΟ ΣΦΙΧΤΑ

Όλοι έχουμε ακούσει κάποιον διπλανό μας να αναφωνεί γεμάτος “ φρούδες” ελπίδες: για να δούμε τι θα κάνει αυτός(πιθανόν κάποιος καινούργιος πρωθυπουργός), ή τι θα φέρει η νέα χρονιά, ή την γνωστή φράση: ο χρόνος θα δείξει….. Αν το καλοσκεφτούμε, θα δούμε ότι το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων, έχει μπει σε ένα βαγόνι του τρένου, με το όνομα, “ αναμονή”. Αυτό το βαγόνι, κατασκευάστηκε κομμάτι κομμάτι, εδώ και δεκαετίες(για να μην πω περισσότερο) και το πλάσαραν τόσο περίτεχνα στον Έλληνα, γιαυτό και οι περισσότεροι “ έκοψαν εισιτήριο” για να μπουν μέσα…
Δεν αναφέρομαι φυσικά σε θέματα προσωπικά, ή θέματα υγείας… μιλάω για την τόση ανέχεια στα ίδια και τα ίδια σε θέματα πολιτικής, οικονομίας και όσα θέματα μπορούν να συσχετιστούν με την συλλογική επιβίωση ενός έθνους.. 
Ακούμε και βλέπουμε τόσα γύρω μας, ειδικά τον τελευταίο καιρό, πράγματα που συμβαίνουν από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες και βλάπτουν την χώρα μας…. αλλά εμείς περιμένουμε.!
Βλέπουμε ενδείξεις και παραδείγματα που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσαν και συνεχίζουν να οδηγούν προς την καταστροφή…αλλά εμείς περιμένουμε…
Βλέπουμε τόσο φανερά τον ηθελημένο ευτελισμό της χώρας μας, από τα ίδια κόμματα, τα ίδια πρόσωπα, τους ίδιους προδότες…αλλά εμείς περιμένουμε..
Όσα και να γίνουν, όσο φανερή και αν είναι η απάτη, εμείς θα περιμένουμε… Τι ακριβώς; Κανείς δεν ξέρει να απαντήσει.. και είναι λογικό.. Έβαλαν τον Έλληνα να υποστεί τόσα μαρτύρια και τόσες κακουχίες, είτε από πολέμους, είτε από κατοχές, είτε από “ ακραία πολιτικά” συστήματα(πάντα ξένων συμφερόντων) και όμως αυτός άντεξε… κουρασμένος μεν αλλά επιβίωσε…! Τότε πάντα, και εννοώ μετά από μια προσπάθεια “ εξόντωσης” μας, ερχόταν κάποιος Εθνοσωτήρας και έδινε ένα χέρι βοηθείας ίσα να καλύψει τα νερά, και μετά το έπαιρνε πίσω απότομα, κόβοντας και μια σάρκα από τον Έλληνα.. Είτε ήταν Ελληνόφιλες χώρες, είτε κάποιος πολιτικός πατέρας, που παρείχε παροδικά στον Έλληνα το ψωμί που τόσο πολύ είχε στερηθεί, τα μάτια μας θόλωναν και δεν έβλεπαν την πλάνη.. ήταν σαν να είχαμε πάντα κάποιον να μας βοηθάει και να μας βγάζει από την δύσκολη θέση… Αυτή η βοήθεια ήταν επιφανειακή, αλλά τόσο καλά στολισμένη που δεν ξεχώριζε η απάτη που έκρυβε.. Η κάθε βοήθεια έβαζε και ένα πετραδάκι, στον τοίχο που έπεσε πάνω μας…. ένα κρίκο στην αλυσίδα που μας έχουν δέσει.. Έτσι ο Έλληνας έμαθε να περιμένει και να περιμένει… Του στέρησαν την δύναμη του μάχεσθαι… Ξεχάσαμε τις επιτυχίες μας σε κάθε μάχη που είχαμε δώσει στο παρελθόν και μάθαμε να στηριζόμαστε στις αυτοκτονικές επιτυχίες που μας έδιναν οι άλλοι…
Και τώρα, που τόσο γρήγορα και τόσο “ χυδαία” αρχίζουν να ξεχωρίζουν όλα τα κόλπα και να φαίνονται καθαρά οι απάτες και τα σχέδια που είχαν ξεκινήσει χρόνια πριν…..φοράμε μάλλον οπτικά φίλτρα και… ακόμα περιμένουμε..
Ενώ όλοι έχουμε καταλάβει ότι αυτό που περιμένουμε δεν θα έρθει μόνο του, συνεχίζουμε να βρισκόμαστε σε αναμονή κάποιας βοήθειας…( Από πού?????)
Βγάλτε λοιπόν τα κάλπικα μάτια που σας φόρεσαν, και δείτε αυτό που σας λέει η λογική.. Διαβάστε τι θέλει να σας πει το μυαλό σας. Με το να περιμένουμε, δίνουμε χρόνο και χώρο να ξετυλιχθούν τα σχέδια του Διεθνή Σιωνισμού και κάθε φορέα αυτού.. είτε λέγεται τράπεζα, είτε Δ.Ν.Τ., είτε Ε.Ε και πάει λέγοντας.. Όσο περιμένουμε με “ σταυρωμένα” τα χέρια, τα δεσμά πυκνώνουν, όπως πυκνώνουν και τα σύννεφα πάνω από το Έθνος μας..
Όχι πια αναμονή…. η βοήθεια που περιμένουμε θα έρθει με την επανάσταση.. Η κάθε μικρή πράξη αντίστασης – αντίδρασης, από κάθε Έλληνα, μπορεί να χαλάσει τα σχέδια αφανισμού και αιχμαλώτισης μας…

Ας ξυπνήσουμε από την Χειμερία νάρκη που βρισκόμαστε αιώνες τώρα.. 

Ας γίνουμε και πάλι το Εξ’ ύπνο(εκτός ύπνου) Έθνος…