Θέλω να σώσω ότι απέμεινε από το παραμύθι που μεγάλωσα….

Oνειρο…

Με τι θυμό να σ αντικρίσω;Δεν έμεινε άλλος να μοιραστώ……ζωντάνεψε στα όνειρα μου και πήγε να με πνίξει…………
Λυγμός,οργή και δάκρυ…ένα με το μαξιλάρι….
Κι εσένα δε σε πρόλαβα…………

Καλύτερα αύριο βράδυ να μενα ξάγρυπνος από τύψεις,παρά να με κυνηγάει η εικόνα των παιδιών μου….σκλάβοι να καταριούνται εκείνον που δε σήκωσε το βλεμμα του ποτέ……….

Θα σε προλάβω…γιατί δεν αντέχω τις αλυσίδες στα πόδια τους…..δεν αντέχω την κατήφεια στα μάτια τους…
Κι αν σε προλάβω….μαξιλάρι ας μη μου βάλουν μαζί μου…..γιατί θα κοιμηθώ ήρεμος και γαλήνιος,πως έκανα κι εγώ όσα έπρεπε να κάνω………….

Θα γίνω βουνίσιος και θαλασσινός μαζί…….φλόγα και βροχή….ξύπνημα σ όσους κοιμούνται…….άξιος……….

Κι εσύ,ο δράκος του παραμυθιού που άντεξε μόνο για λίγο………..δε σώθηκε,όχι γιατί δεν ήθελε…….μα γιατί  κάποια παραμύθια ζωντανεύουν την ψυχή και γίνονται το πυρ του νου……….

Δε θέλω να σ εκδικηθώ……….θέλω να σώσω ότι απέμεινε από το παραμύθι που μεγάλωσα……………

Λακεδαίμων Αππελαίος

http://youtu.be/cRt9GtaKAuU